Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω όχι μόνο μία, αλλά δύο μετακινήσεις Erasmus. Η πρώτη αφορούσε σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Λυών στη Γαλλία, ενώ η δεύτερη αποτελούσε πρακτική άσκηση στο Διεθνές Σχολείο της Γάνδης στο Βέλγιο. Παρόλο που και οι δύο εμπειρίες υπήρξαν για εμένα πολύ σημαντικές και καθοριστικές περίοδοι για τη ζωή μου, αυτή που ξεχώρισε - πάρα τις προσδοκίες μου - ήταν η πρακτική μου άσκηση στο Βέλγιο.
Θα έλεγε κανείς πως οι απαιτήσεις της καθημερινής εργασίας - και πόσο μάλλον σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο με μικρά παιδιά - δε θα μπορούσε να ξεπεράσει την ανεμελιά και ελευθερία που σου προσφέρει η φοιτητική ζωή...
κι όμως, στην πραγματικότητα, μέσω της πρακτικής μου γνώρισα ανθρώπους που έδωσαν άλλο νόημα στην έννοια της εργασίας για εμένα.
Συνειδητοποίησα πως όταν το εργασιακό σου περιβάλλον είναι υγιές, ευχάριστο και σου δίνει ευκαιρίες να αναπτυχθείς μέσα σε αυτό, η εργασία σου δε φαντάζει αγγαρεία, αλλά ένα ευχάριστο κομμάτι της καθημερινότητάς σου.
Κατά τη γνώμη μου, το Erasmus είναι κάτι παραπάνω από μια απλή μετακίνηση στο εξωτερικό... είναι ένα μάθημα ζωής.
Χάρη σε αυτό μαθαίνεις να είσαι ανοιχτός σε νέες εμπειρίες και ανθρώπους, να βρίσκεις τις κατάλληλες για εσένα ισορροπίες ανάμεσα στην εργασία και τη διασκέδαση, να βασίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις και ικανότητες και να είσαι πιο ανεξάρτητος. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι πως μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι σε νέες καταστάσεις και συνθήκες, οι οποίες ίσως στην αρχή να σου φαίνονται άβολες και να σε αναγκάζουν να βγεις έξω από το comfort zone σου, αλλά εκεί είναι που ξεκινάει η πραγματική προσωπική σου εξέλιξη: όταν κάνεις προσπάθειες να διευρύνεις τα όρια του comfort zone σου και να τα πηγαίνεις σιγά σιγά όλο και πιο πέρα.
Το Erasmus είναι πλέον για εμένα ένα αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα μου, καθώς δεν έχω πια καμία αμφιβολία πως χωρίς αυτό δε θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος που είμαι σήμερα!
Ειρήνη Κοτταρίδη, Τμήμα Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου
