που κάθε φοιτητής θα έπρεπε να ζήσει τουλάχιστον μια φορά.
Επέλεξα την Ισπανία και τις δύο φορές -τη Μαγιόρκα για σπουδές και τη Βαλένθια για την πρακτική- κυρίως λόγω της γλώσσας.
Μετά από περίπου ένα χρόνο από το τέλος του πρώτου μου Erasmus, που συνέπεσε χρονικά με την ολοκλήρωση της πρακτικής μου στην Ελλάδα μέσω του Παντείου Πανεπιστημίου, βγήκαν οι αιτήσεις για το Erasmus+ για πρακτική άσκηση. Αποφάσισα, λοιπόν, πως θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να ανακαλύψω πώς εξελίσσεται η διαδικασία της πρακτικής και στο εξωτερικό, να αποκτήσω παραπάνω επαγγελματική εμπειρία πάνω στο αντικείμενό μου, αλλά και να αυξήσω τις πιθανότητες για την εύρεση μελλοντικής εργασίας.
Ξεκίνησα, λοιπόν, να ψάχνω φορέα, που - παρόλο που θεωρείται αρκετά δύσκολη διαδικασία-, βρήκα σε σύντομο διάστημα.
Ο φορέας που με δέχτηκε ήταν ένας οργανισμός με κέντρα σε πολλές πόλεις της Ισπανίας, που ασχολείται με κοινωνικά ευπαθείς ομάδες.
Στη Βαλένθια, που επιλέχθηκα να κάνω την πρακτική μου στον οργανισμό ''Fundación Amigó - Centro Juvenil Montesión'', ασχολούμασταν με παιδιά 6-12 ετών με οικονομικά ή κοινωνικά προβλήματα και συμβάλλαμε στον υγιή ελεύθερο χρόνο τους μέσω δραστηριοτήτων και στην ανάπτυξη διαφόρων ικανοτήτων τους.
Το ωράριό του οργανισμού ήταν απογευματινό, αμέσως μετά το σχολείο των παιδιών.
Υποδεχόμασταν τα παιδιά, τους παρείχαμε σχολική βοήθεια και έπειτα ασχολούμασταν με την ανάπτυξη ικανοτήτων.
Το πρόγραμμα και οι δραστηριότητες ήταν κάθε μέρα διαφορετικά: τη Δευτέρα ασχολούμασταν με τον αθλητισμό και την ανάπτυξη της ομαδικότητας, της συνεργασίας και του σεβασμού, την Τρίτη με τον τρόπο έκφρασης συναισθημάτων και απόψεων, την Τετάρτη με την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, την Πέμπτη κάναμε καλλιτεχνικά και χειροτεχνίες, την Παρασκευή ομαδικά παιχνίδια, κυρίως σε εξωτερικό χώρο και κάποια Σάββατα πηγαίναμε εκδρομές.
Από την πρώτη στιγμή, πέρα από την ομορφιά της πόλης συνειδητοποίησα και την ομορφιά των ανθρώπων εκεί. Αρχικά, ο υπεύθυνος του φορέα με καλωσόρισε και με βοήθησε δίνοντας κάθε πληροφορία που θα μου ήταν χρήσιμη για την πρακτική, αλλά και για τη διαμονή μου στη Βαλένθια.
Μαζί με την κοινωνική εκπαιδευτικό του οργανισμού, φάνηκε από την αρχή ότι
ήθελαν να με βοηθήσουν να αποκτήσω γνώσεις πάνω στο αντικείμενο·
με καλούσαν να συμμετέχω ως μέλος του οργανισμού σε συνέδρια και συναντήσεις με οικογένειες για θέματα που αφορούσαν τα παιδιά, συζητούσαμε συχνά σε συνελεύσεις για τις δράσεις του οργανισμού, πραγματοποιούσαμε επισκέψεις σε άλλα κέντρα.
Τα παιδιά, από την άλλη, με δέχτηκαν κι αυτά με χαμόγελα και αγκαλιές. Εξαρχής με έκαναν να νιώσω με τον τρόπο τους μέρος του οργανισμού και με βοήθησαν να μάθω πάρα πολλά. Είδα τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια και προσπάθησα να δώσω λύση σε κάθε πρόβλημα που αντιμετώπιζαν.
Πέρα, λοιπόν, από την επαγγελματική εμπειρία που μου προσέφερε η πρακτική μου εκεί, την εξάσκηση της ισπανικής γλώσσας, την εμβάθυνση στην ισπανική κουλτούρα, την εμπειρία του να μένεις μόνος σου και να λειτουργείς αυτόνομα, χειριζόμενος ανεξάρτητα και με σοβαρότητα τις καινούργιες καταστάσεις και τα νέα δεδομένα, τη γνωριμία και συναναστροφή με καινούργιους ανθρώπους και την επαφή με την εργασία και την καθημερινότητα σε μια ξένη χώρα, ανακάλυψα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου και τις δυνατότητές μου που δεν γνώριζα πρότερα και απέκτησα γνώσεις, τις οποίες εφάρμοσα.
Παρά τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος πριν (με την εύρεση φορέα και με τις απαραίτητες διαδικασίες), αλλά και κατά τη διάρκεια της πρακτικής,
για μένα το Erasmus ήταν ό,τι σημαντικότερο και ενδιαφέρον έχω ζήσει έως τώρα
και πιστεύω με έχει βοηθήσει πολύ και θα με βοηθήσει παραπάνω στο μέλλον. Τα ψυχικά και έμπρακτα εφόδια που αποκόμισα είναι ανεκτίμητης αξίας και αν είχα την ευκαιρία θα ήθελα σίγουρα να ζήσω ξανά ανάλογη εμπειρία.
Κ.Σ. Φοιτήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας
Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
